Kolejne opuszczone działki, dziś teren spacerów z psami i piknikowania. Mało popularny bardzo, to prawa strona rzeki, jednak niezbyt wielu zapuszcza się w te strony. Zaopatrzeni w kilka toreb i wodę wyszliśmy więc na podbój dzikości. Miało być mało, a jest... jest wszystko. Najpierw orzechy, wielkie, z gigantycznymi liśćmi. O owocach jeszcze zielonych, ale już czuć ten zapach, kiedy potrze się skórkę - nieziemski. Zebrałam kilkanaście. Będzie nalewka. Orzechówka jest doskonała na żołądek. I w ogóle jest super, smakuje genialnie.
Potem morwowy gaj. Chyba przez to piękne lato w ostatnich dniach morwy dojrzały, są ciemnofioletowe, jak bakłażany, prawie czarne. Smakują niemożliwie dobrze. Te niżej zbierał I., te rosnące wyżej wylądowały w torbie i swoją słodyczą podbiją cierpkie porzeczki (też tam są, czerwone, ale zebraliśmy garść dosłownie).
Idziemy dalej, a tam drzewo z czerwoną poświatą. Na tych wiśniach prawie nie ma liści, są za to setki, tysiące owoców. Małych, cierpkich, będą cudowne w soku albo w konfiturze. Poza tym kwitnące lipy - już końcówka, ale i tak kwiatów jest ogrom. Zebraliśmy trochę, syropem z nich zasilę przetwory z wiśni, nie pracują na zdrowie. I już zawiązują się gruszki, są naprawdę spore, i morele itd.
Znalazłem Wasz blog dzięki artykułowi w gazecie i nasunęło mi się skojarzenie z moją okolicą w, której mieszkam - Nową Hutą w Krakowie. Huta projektowana była jako miasto-ogród (tak! odrębne od Krakowa miasto). Plany i założenia u początków jej powstawania zakładały liczne ogródki działkowe i sąsiedzkie. Należy także wspomnieć, że tereny na, których powstała zostały odebrane osadnikom istniejących wcześniej na tym obszarze wsi Mogiła, Pleszów, Czyżyny bogatych w dobra kultury rolnej. Obydwa powyższe czynniki spowodowały to, że w krajobrazie miejskim Nowej Huty co rusz można było (i można nadal) natknąć się na pozostałości dawnych sadów / gospodarstw rolnych. Niestety, wraz z postępującą zabudową jest ich coraz mniej.
OdpowiedzUsuńPomimo, że moja praca fotograficzna dotyczy jednak troszeczkę innego problemu to otarła się o miejski szaber porzuconych sadów. W ramach projektu, który obecnie prowadzę, zebrałem i przetworzyłem sporą ilość winogron na wino domowe. Serdecznie zapraszam na www.grzegorzziemianski.pl - projekt "Pas startowy" i zapoznanie się z historią, szczególnie, winogronową.
Grzegorz Ziemiański
Pracownicy z Ukrainy www.ukraina-pracownicy.pl
OdpowiedzUsuń